మునుపటి నా మాట
బెంగుళూరులో ఉన్నప్పుడు పరిచయమై ఇప్పటికీ స్నేహ హస్తం అందజేస్తున్న మంచి మిత్రులు సూర్యనారాయణ గారు. ఈయన అక్షరశిల్పి. గాయకుడు. ఈయన ఇటీవల తమ ప్రియమైన తండ్రిని కోల్పోయారు. అయ్యో అనుకున్నాను, అశ్రు నివాళి అర్పించాను. వీరి కుటుంబం సంగీతమయం. బహుశ: సూ.నా. గారి తండ్రి గారో, తల్లి గారో సంగీత సామ్రాజ్యాధి నేతలు కావొచ్చు. మా తండ్రి గారు నా రెండేళ్ళ వయసులో తన నలభై అయిదేళ్ళ వయసు లోనే కాలధర్మం చెయ్యటంతో అప్పటి అమాయక వయసులో లాగనే ఇప్పటికీ ఆ బాధ తీవ్రత అన్నది మనసులో నిలవలేదు. నాన్నగారికి 'స్పోర్ట్స్'తో పరిచయం ఉన్నట్టు ఒక పాతకాలం ఫోటో చెప్పింది. విషయాల్ని స్పోర్టివ్ గా తీసుకోవడమే తప్ప స్పోర్ట్స్ ఆడడంలో పెద్దగా ఆసక్తి మా తరానికి లేదు. సాహిత్యాభిలాష ఒకటి మాత్రం అందరికి దక్కింది. ఎవ్వరం తొలినాళ్ళలో భక్తికి పెద్ద పీట వెయ్యనే లేదు. అమ్మమ్మ,అమ్మలది నిండైన భక్తి సామ్రాజ్యం. మా నాన్న జ్ఞాపకాలు తనకు మాత్రమే మిగిలాయి కనుక కలిసినప్పుడల్లా ఏదో ఒక సందర్భంలో గుర్తుచేసేవాడు మా పెద్దన్నయ్య. ప్రతి విషయానికి తన వాక్ చాతుర్యం జోడించి భళ్ళున నవ్వేసే అన్నయ్య ఎక్కడ ఉన్నా ఉదయం కోడికూత గానీ, కాకి అరుపు గానీ అవసరం లేకుండా అలా ఠక్కున ఏ అయిదింటికో నిద్రలేచి ఒక్కడే ‘సీరియస్’ గా ఆరు బయట ఆరు వరకు మార్నింగ్ వాక్ చేసి వచ్చే వాడు. అటువంటిది మొన్న అంటే మే31 న పెద్దన్నయ్య అర్ధరాత్రి దాటాక ఒక్కసారి కన్ను తెరిచింది ఎటువంటి సంకేతం, అనుమానం అనేవి లేకుండా తీవ్రమైన గుండెపోటుతో కన్ను మూయడానికే అని తెలిసి అందరి కళ్ళు చెమర్చాయి. వయోభారమా అంటే ఏదీ ఇంకా డబ్భయి యేళ్ళే కదా – అంతలోనే అన్నయ్య ఆత్మని పరమాత్మ తొందర పెట్టేయడం ఏం బావులేదు. ఫోటోలో ఆ నవ్వుతున్నది మా అన్నయ్యే. సూర్యనారాయణ తండ్రి గారి విషయం వచ్చినప్పుడు నేను పాటగాడైన సూ.నా గారిని ఈ-మాటగా ఓదారుస్తూ
‘పి. బి. శ్రీనివాస్, లాల్ గుడి జయరామన్, రామమూర్తి వంటి వారిని ఆ స్వర్గ లోకాన కలుస్తున్నారు మీ తండ్రిగారు,అదృష్టవంతులు’ అని అన్నాను. ఆయన వయసు తెలుసుకొని వీరంతా అదే వయసు వారు కావడంతో అలా అన్నాను. మా పెద్దన్నయ్య ‘అమ్మా వచ్చేశాను’ అని పదకొండేళ్ళ క్రితం డబ్భయి ఎనిమిదేళ్ళ వయసులో తనువు చాలించిన అమ్మ చెవిలో ఊదుతాడో ఏమో...'మంచిదిరా’ అని అనదుగాక అనదు అమ్మ. ‘కనీసం మరో పదేళ్ళు ఆగలేకపోయావురా?’ అని అంటుందంతే! అయితే అన్నయ్య ఏమంటాడో తెలుసా? ‘అమ్మా ..నీలాగే ఆఖరి క్షణాల్లో బొందె ఎవరినీ ఇబ్బంది పెట్టని వరం నాకూ దొరికింది...’ అని. ‘వీడు భోళా మనిషి’ అనేగా అమ్మ అనేది. అదే అంటుంది. అలనాటి సంసారాల్లో ఏడెనిమిది మంది సంతానం ఉంటే గనుక పెద్దకొడుకు కచ్చితంగా భోళా మనిషే. మా నాన్న పేరు వెంకట రమణ. అమ్మ పేరు పద్మావతి. పేర్లు చక్కగా కుదిరాయి. కాని అమ్మ దురదృష్టం, నాలుగు పదులు దాటిన నాన్నను అప్పటి మహమ్మారి పొట్టను పెట్టుకోవడం. రమణ గారు వెంకట రమణుడిలో ఐక్యం అయ్యారని ఆ రోజుల్లో అనుకొనే ఉంటారు. పెద్దన్నయ్య చూడండీ..ఒక్కొక్క పదేళ్ళ కాలానికి ఒక్కో కొండ ఎక్కి ఏడు కొండలు పూర్తి చేసి కొండలయ్య గుండెలో ఎలా కొలువైపోయాడో. ఎంత అదృష్టవంతుడూ! అదృష్టవంతుడా? అవును మరి- అంత్య దశలో ఎవరికీ ఇబ్బంది కలిగించక పోవడం అదృష్టమే. నాకు తెలిసి నా తొలి తిరుమల ప్రయాణం పెద్దన్నయ్య, వదినల తోనే, అదీ వారి వివాహానంతరం. రెండోసారి కూడా వీరితోనే, అయితే ముచ్చటగా ఏడాది వయసున్న వారి బాబుతో పాటు. అమ్మ అనేది ఆఖరి కొడుకుని ‘చేతివాడు’ అంటారని. అలా నా చేయుచ్చుకు బయలు దేరిన అన్నయ్య సదా వేంకటేశుని కొలిచేటి వాడు! కొన్నేళ్ళుగా షిరిడీ సాయి భక్తి పట్ల ఆసక్తి పెంచుకున్న వాడు. అన్నయ్య పుట్టింది,పెరిగింది ఒడిశాలో. జాబరికం కోసం బీహారులో మజిలీ. ఆ తరువాత జరిగింది పూర్తిగా విశాఖోత్పత్తి. అన్నయ్య సివిల్ ఇంజనీరింగ్ వాడే అయినా ఓ రైల్ రూట్ ఎన్సైక్లోపీడియా. ఆయనకి తెలియని రైల్ రూట్ లేదు. ఆయన తెలుసుకోని రూట్ అనేది ఉండదు.. హిందీ ‘సఫర్ (ప్రయాణం)’ కి ఇంగ్లీష్ ‘సఫర్ ( బాధ)’కి ఒకటే ఉచ్చారణ కదా - వేదాంత పరంగా రెండిటి భావం ఒక్కటే. అతి సుళువు ట్రైను టిక్కట్లు, అతి బాధాకరం రైలు ఇక్కట్లు. రిజర్వేషన్ దొరక్క పొతే అన్నయ్య గంటలకొద్దీ రైల్లో నిలబడి వెళ్ళిన రోజులుండేవి. ఆ రోజుల్లో మానవత్వం ఉండేది. చోటిచ్చేవారు. ఇప్పుడో.. సీటు నా స్వంతం, పక్కకొచ్చావో తంతాం...అనే హింసా నినాదమే అంతటా. రాత్రి తెల్లవార్లూ టీటీఈ ఛీత్కారాలూ, పగలంతా కుంభ కర్ణలుగా మారే ‘స్వంత సీటు’ బాపతు గార్ల నూర్పుల మిరియాలు,కారాలూ. రైల్వే వ్యవస్థ మారలేదూ, ‘యాత్రిగన్’ ల అవస్థా మారలేదు. వీటన్నిటి మీదా అన్నయ్య బాగా చెప్పగలడు. బెంగాలీ బాబు నుంచి తమిళం తంబి వరకు ఎవరెవరు ఎలా ప్రవర్తిస్తారో సునాయాసంగా చెప్పగలడు. పదవరోజు కార్యాలకి వెళ్లి నప్పుడు స్వయంగా ఈ ప్రయాణ బాధలన్నీ అనుభవించాను. దారంతా అన్నయ్యతో సంభాషిస్తున్నట్టే అనిపించింది. మా చదువుల కాలం లోనే తానో ఉద్యోగి. పైగా ఉండేది రాంచీలో. పనేమో హెచ్ ఈ సీ లో. బరంపురం నుంచి రాంచీ అప్పటి సదుపాయాల దృష్ట్యా చూస్తే కొంచెం పెద్ద దూరమే. అక్కడ సెక్టర్లుండే దుర్వాలో నివాసం. తాతయ్య,అమ్మమ్మ,మామయ్యల మీద భారమెందుకని చిన్నవాళ్ళమైన మేమంతా అన్నయ్య దగ్గరే ఉండిపోవాలనుకుని (అందుకోసం బరంపురం నీలాచలం మాస్టారి దగ్గర బాగా హిందీ నేర్చుకొని) పొలోమని బయల్దేరి పోయాం. తీరా వారం గడిచిందో లేదో, ఆ దరిదాపుల ఉండే సంఘజీవుల ఇళ్ళలో జరిగిన సంఘటనలకి బిక్క చచ్చి బరంపురం ‘పరిగేఠ్’కొచ్చేసాం. ఆ అనుభవం, జ్ఞాపకం ఒక తీయని ఫోటో. అక్కడ ఇల్లిచ్చిన ఆవిడకి ‘దిబ్బది’ అని పేరు పెట్టుకున్నాం. ఆవిడ మాటాడగా ఎప్పుడూ చూడలేదు, నోరు తెరిస్తే అదో సైరన్. వంటలకి కొయిలా (బొగ్గు) వాడడం, అది కాలితే అదో వింత వాసన రావడం – ఆ చిరు నివాసంలో మాకు తెలిసిన వింతలు. ‘అన్నయ్యా ఇక్కడెలా బతుకుతున్నావో’ అంటే ‘చచ్చినట్టు’ అని అన్నాడో లేదో తెలియదు కాని కొన్నేళ్ళ తర్వాత తను రాంచీ ‘రూట్’ వదిలి విశాఖ కొమ్మని పట్టుకుని బతికిపోయాడు అని మాత్రం తెలుసుకున్నాం. అన్నయ్య పెళ్లి తరువాత మళ్ళీ మేం రాంచీ వెళ్ళడం ఓ సైట్ సీయింగ్ లాంటి అనుభూతి. అక్కడ ఆంధ్ర సంఘం వారు పదహారు మిల్లీమీటర్ల తెర పైన ‘మూగప్రేమ’ సినిమా వేస్తే ఆరు బయట కుర్చీల్లో కూర్చొనీ చూడడం అదొక మజా. ప్రేమ మూగదా? గుడ్డిదా? - అంటే ప్రేమని ప్రత్యేకంగా విడదీసి చూస్తున్నామా? వయసుల్లో పొర్లేది ప్రేమ కాదు, ఆకర్షణ వాగు. ప్రేమ - వ్యక్తం చెయ్యలేని కృతజ్ఞత! పెద్ద దిక్కు కదా అన్నయ్య!...ప్రేమ,కృతజ్ఞత మావి, అనురాగం,ఆప్యాయత, ధర్మం, ఆదరణ తనవి! అన్నయ్య ఇద్దరి పిల్లల ‘చంటి’తనం రాంచీలోనే గడిచింది. కనుకనే వారిద్దరూ మమ్మల్ని (మా మిగతా అన్నదమ్ముల్ని) ఒక్కొక్కరి పేరు చివర ‘చాచా’ అని చేర్చి (ఇప్పటికీ) పిలుస్తుంటే గులాబీ, తెల్ల టోపీ లేని నెహ్రూ లైపోయినంత సంబరం మాకు. అయిపోయింది – చిన్నాన్న గారు కష్ట పడి వివరాలు సేకరించి తయారు చేసిన వంశ వృక్షంలో ఆరవ శాఖ తొలి రెమ్మగా నిలిచిన అన్నయ్య DOB పక్కన అప్పుడే DOD ఇవ్వాల్సిన ఘడియ వచ్చేస్తుందని అనుకోలేదు. . 'మన పూర్వీకుల స్వస్థలం ...చిన్నాన్న గారూ... మన గీతనపల్లి’ (శ్రీకాకుళం జిల్లా) కి దారి చెప్పండి' అంటే మా చిన్నాన్న ఫోనులో పొర్లి పొర్లి నవ్వి ‘ఒరే.. ఆ ఊరు చేరేలోగా నువ్వు రెండు సార్లు డిల్లీ వెళ్లి రావొచ్చు’ అన్నారు. ‘అవునాండీ చిన్నాన్నగారూ’ అని నేను ఆ ఊరి దర్శనం పట్ల చూపిస్తున్న ఉత్సాహానికి నీళ్ళు వదులుకున్నా. అదే మా అన్నయ్య అయితేనా?... ‘ఓస్... రైల్వే నాకు కొట్టిన పిండి.. పద చిన్నాన్నా’ అంటూ ఆయన్ని కదిపేసే చొరవ ఉంది కనుక ఆయన కూడా వెంటనే ఐసై పోయి ‘సరేరా బాబ్జీ’ అనే వారే. చిన్నాన్నగారు అవలీలగా ఎనభై దాటించి గతేడాదే అవని విడిచి పెట్టారు. ‘ఒరే బాబ్జీ... ఏవిట్రా నీ వాలకం? తోక లాగ నా వెంట వొళిపొచ్చేశావ్ ’ అని తన సహజ సిద్ధమైన హాస్యంతో చిన్నాన్న అన్నయ్యని ఆట పట్టిస్తూ ఉండాలి. 'నాకు సాయంత్రం నాలుగింటికి ఎవరైనా కాఫీ ఆఫర్ చేస్తే చుర్రు మని కోపం వస్తుంది' అని నవ్వేసే చిన్నాన్న గారు, అదిగో ఫోటోలో కప్పుతో ఉన్నారు. అంటే అది టీ టయిమే. తెలుగు వాళ్లకి కాఫీ గ్లాసులో తాగితేనే అమృతంలాగ ఉంటుందని ఓ అభిప్రాయం ఉంది. 'సంగీతం స్వర్గం' అని నమ్మిన జే.వి. రాఘవులు అనే సంగీత దర్శకులు ఘంటసాల మాస్టారు గారి మానస పుత్రులని చెప్పాలి. ఇటీవల ఈయన స్వర్గస్తులయ్యారు. నర్తనశాల, పాండవ వనవాసం వంటి సినిమాలు బెంగాలీలో డబ్ చేస్తే రాఘవులు గారు సంగీత మిచ్చారట. ఎందరికో తెలియని విషయం- వాటి స్క్రిప్ట్ రచనలకి మా చిన్నాన్న గారు- తాతిరాజు కృష్ణమూర్తి- తన వంతు సేవ చేశారు. ఆయన ఒడియా, బెంగాలీ భాషల్లోనూ దిట్ట. ఘంటసాల గారి 'నమ్రత'ని ఒంటబట్టించుకున్న రాఘవులు అన్నారు- 'మాస్టారు అనేవారు- మనల్ని ఎవరైనా పిలిచి పని అప్పగిస్తే దానికి న్యాయం చేయాలి. ఇంకొకరి గురించి ఆరా మనకు అవసరం లేదు - ఇదీ ఆయన పాలసీ. మనకివ్వలేదని ఏడవడం మంచిది కాదంటారు. అలాగే ఇతరులకిచ్చినా సంతోషించాలనే మనస్తత్వం ఆయనది', అని. అన్నయ్యా అంతే...కష్టసుఖాల సమపాళ్ళతో బతికి 'నవ్వడం' ఒక యోగంగా స్వీకరించాడు. ‘ఏ నిమిషానికి ఏమి జరుగునో ఎవరూహించెదరూ?’ అన్నారు కొసరాజు. ‘విధి విధానమును తప్పించుటకై ఎవరు సాహసించెదరూ?’ అని చెప్పి ‘నథింగ్ ఈజ్ ఇన్ అవర్ హేండ్స్’ అనే అర్ధంలో ఓదార్చారు. అక్కడ సన్నివేశం – అన్నశ్రీరాముడి మాట కాదనలేక స్వయానా సీతమ్మ వదినమ్మను అడవిలో విడిచేందుకు లక్ష్మణుడు బయలుదేరడం. విధి లేక చేస్తున్న పనికి కుమిలి పోవడం. ‘ఏనాటికి ఏమౌనో ఎవరికీ తెలుసు’ అన్నారు దాశరథి. ‘విధి వ్రాసిన రాతకు తిరుగే లేదు’ అని చెప్పి ‘వాట్ ఎల్స్ కెన్ ఉయ్ డూ?’ అనే అర్ధంలో ఓదార్చారు. అక్కడ సన్నివేశం – పండంటి కాపురానికి పెద్ద దిక్కైన ఓ పెద్దన్నయ్యని 'ఒకనాటి అన్నదమ్ముల కథ పాట మళ్ళీ పాడు పెదనాన్నా' అని తమ్ముడి కొడుకు కోరడం, పాడడం తన విధి అని పెదనాన్న విషాదంగా పాడడం!. ఒకనాటి రామాయణం కానివ్వండి, ఇంటింటి రామాయణం కానివ్వండి .....అనూహ్య మలుపులు, అసౌకర్య మజిలీలు...తప్పవు జీవిత కాల గమనంలో. ఎన్ని కామాలు ఉన్నా వాక్యం చివర ఓ ఫుల్ స్టాప్ పడాల్సిందే, బతుకు పుస్తకంలో. నానాటి బదుకు నాటకము – అన్నాడు మన అన్నమయ్య. ‘ఎట్ట ఎదుట గలదీ ప్రపంచము ---గగనము మీదిది కైవల్యము’ అని గుర్తు చేశాడు. ఎగువనె శ్రీవేంకటేశ్వరుడేలిక – అనేది తెలుసుకుంటే చాలు అన్న కర దీపికను చూపాడు. అన్నమయ్య తరువాత పుట్టి ‘ఆల్ ది వరల్డ్ ఈజ్ ఏ స్టేజ్’ – అన్నాడు షేక్స్పియర్. అందులో ఏడు వయో దశలు ఉన్నాయన్నాడు. నువ్వు నటించాక నీ పాత్ర అక్కడితో సరి. ముఖాన రంగు చెరిపాక ఆ పాత్రని వదిలేయ్ – అనే ప్రధమ సూక్తిని ప్రబోధించాడు భరత ముని. నలుపు-తెలుపు సినిమాల్లో హీరోలు, హీరోయిన్లకి రంగుల కలలు వచ్చేవి కావు. ఇంటింటా ఓ ముద్దుల చెల్లి మాత్రం ‘అన్నయ్య కలలే పండెను’, ‘అన్నయ్య సన్నిధి అదే నాకు పెన్నిధి’, ‘అన్నా నీ అనురాగం ఎన్నోజన్మల పుణ్య ఫలం’ అని హాయిగా పాడుకునేది. సినిమాలు రంగు పులుముకున్నా 'కన్నయ్య లాంటి అన్నయ్య ఉండగ కన్నులెందుకు? అని చూపు లేని చెల్లి మురిసిపోయేది. మానవ సంబంధాల్లో రక్తసంబందాలు అంత ఉన్నతమైనవి. సంగీత దర్శకులు జే.వి. రాఘవులు గారు తనని మానస పుత్రుడిగా చూసుకున్న గురువుగారిని (ఘంటసాల మాస్టారు గారిని ) కలుసుకుని, గట్టిగా కౌగలించుకుని మనసారా ఏడ్వాలని నిర్ణయించుకున్నారు ఇటీవల. ఆ తరం వారి జాబితా ఇహలోకంలో తరిగి పరలోకంలో పెరుగుతోంది. ఇదంతా మరో స్వర్ణ యుగం కోసం పరలోకాధిపతి పన్నుతున్న ఎత్తుగడ. ఆత్రేయగారికిది తెలుసు కనుక ‘ఈ జీవన తరంగాలలో ఆ దేవుని చదరంగంలో ఎవరికి ఎవరు స్వంతము, ఎంతవరకీ బంధము’ అని తేల్చి పారేశారు. ఆ పాట మలచిన రాఘవులు ధన్యుడు. ‘మరుజన్మ ఉన్నదో లేదో ఈ మమతలప్పుడే మౌతాయో..’ అని ఆత్రేయ గారు అన్న మాటలకి మామ మహదేవన్ ఎలా ట్యూన్ ఇవ్వాలా అని సందేహిస్తే మనందరినీ ‘ప్రేమ నగరు’లో ఉండనిచ్చిన జన్మ అనే పితృ వాత్సల్యంతో ట్యూన్ కట్టినది రాఘవులే.. అటువంటి రాఘవులు .కాదు కాదు .. జే ఫర్ జీవనతరంగాలు సినిమా, వి ఫర్ వీణ నాది తీగ నీది పాటగా కొన్ని దశాబ్దాలు గుర్తుండి పోయిన జే.వీ రాఘవులు రాజమండ్రిలో కనుమూసి గోదావరిలో శాశ్వత నిద్ర పోయారు. ఆయన్ని కడసారి చూసేందుకు సారీ, సినీసీమకి తీరిక లేదు. రాలేదు. ‘వేదాంత సారం ఇంతేనయా’ అని ఆయన కట్టిన పాట మాత్రం గోదావరి అలల మధ్య వినిపిస్తోంది.'జననీ జన్మ భూమిశ్చ స్వర్గాదపీ గరీయసి’ అని ఆయన కట్టిన మరో పాట కూడా జనం నాలుకల మీదనే ఉన్నా ట్యూన్ కట్టిన రాఘవులెవరో తెలియని వాళ్ళున్నారు. మా అన్నయ్య కూడా అంతే ... పిడికెడు బూడిదగా మారి రాజమండ్రి గోదావరిలో కలిసిపోయాడు. సిటీ హయ్ స్కూల్ కాశీపతి మాస్టారు, అన్నయ్య క్లాస్ మేట్స్. ‘ఓ ..నువ్వు నరసింహమూర్తి తమ్ముడివా’ అని ఆయన ఆ రోజుల్లో నన్ను ప్రశ్నిస్తే తలూపాను.అన్నయ్య లాగే కాశీపతి మాస్టారు కూడా సరదాగా ఉండేవారు. కోపం వీరికెందుకు రాదో? ఒకరు నరసింహం, ఒకరు శివుడు అయినా సరే. అన్నయ్య పేరుని కుదించి టి. ఎన్. మూర్తి అనేవారు రాంచీ మిత్రులు. టి.ఎన్. అంటే తమిళనాడు అని అనుకొనే అవకాశం ఉంది, అస్సలు కాకపోయినా. అందుకేనేమో మా అన్నయ్యకి తమిళం కొంత వంటబట్టింది. మహా గాయకుడు సౌందర్ రాజన్ పాటలూ నచ్చేవి. ఇటీవల సౌందర్ రాజన్ కూడా అంతర్ధానమయి పోయారు. ‘సౌండర్’ రాజన్ అంటూ సరదాగా అనుకున్నప్పుడు అన్నయ్య నవ్వులో పెద్ద సౌండే వచ్చేది. అన్నయ్య ఇప్పుడు ఆయన్ని కలిసి ‘మా తమ్ముడు మిమ్మల్ని సౌండర్ రాజన్ అంటున్నాడు’ అని అంటాడేమో...’అప్పిడియా’ అని ఆయన అక్కడి నుంచి నన్ను ఒక్క పిడి గ్రుద్దు గుద్దినా ఆశ్చర్య పోనక్కర్లేదు. అన్నయ్య ఆగష్ట్ 11న పుట్టాడు. ఈ తేదీ బట్టి ‘లియో’ పాశ్చాత్య రాశి, అంటే మనకి రాశుల్లో అయిదవదైన ‘సింహ’ రాశి వాడు అని చెప్పాలి. మా తాతగారు కాస్త ఈ జ్యోతిష్యం లెక్కా డొక్కా చూసేవారట. అందుకేనేమో అన్నయకి ‘నరసింహ’ నామధేయం కలిగించారు. నరసింహుడు అంటే అప్పన్నగా జనం పిలుచుకునే సింహాచల క్షేత్ర దేవుడు అని తెలిసినదే. ‘ఆ దేవుడెలా ఉంటాడని ఎవరైనా అడిగితే మా అన్నలా ఉంటాడని చెబుతాను నేను’. రాఘవులు ఈ మంచి పాట ట్యూన్ చేసి మా అన్నయ్యతో ఆఖరి ప్రయాణంలో జత కట్టడం కాకతాళీయమేనా? చిత్రంగా అన్నయ్య వివాహం సింహాచల క్షేత్రంలోనే జరిగింది. అన్నయ్య అదృష్టవంతుడు. అన్నమయ్య చేత బోలెడు నృసింహ కీర్తనలు రాయించుకున్నాడు. అన్నయ్య లేడింక అని మనసు దిటవు చేసుకోవాలంటే మళ్ళీ అన్నమయ్యే శరణం, ‘నానాటి బదుకు నాటకము’ కీర్తనం ఏనాటికైనా ఎవరికైనా ‘ఓదార్పు’మంత్రం. ఫిలాసఫీ గురించి ‘సెబితే శానా ఉంది ఇంటే ఎంతో ఉంది’. అన్నయ్య 'మర్యాద రామన్న'. ఆత్రేయ గారు అన్నట్టు ‘రారయ్యా పోయిన వాళ్ళు ...ఎవరయ్యా ఉండేవాళ్ళు?’ అని నిట్టూర్చి ఇలా అన్నయ్యని తలుచుకోవడం తప్పిస్తే ఇతర మార్గం లేదు. ఇద్దరిని ఫోటోలో చూపిస్తూ మరో ఇద్దరు- రాఘవులు,సౌందర్ రాజన్ లను తలచుకోవడం - విషాద సమయంలో మ్యూజిక్ థెరపీ కాదు మ్యాజిక్ రిలీఫ్.... Never give room to silent stress...do not shut the door of relaxation ....ఇది నా నుడి. తాతయ్యని జ్ఞాన యోగిగా , మామయ్యని కర్మ యోగిగా గుర్తించడానికి ఇన్నేళ్ళు పట్టింది. ఈ మాట మొన్న అన్నయ్య లేని చోట అన్నాను. అన్నయ్య ఉంటే అశ్రువులు రాల్చేవాడు. లేడు కనుక అవి చితిలో పడి గోదావరి వడిలో కలిసి పోయాయి అన్న మాట! యోగికి అర్హత కాదు యోగ్యత ఉండాలి- మా ఈ జన్మ పుణ్య ఫలం మాతో నడిచిన మా పెద్దన్నయ్య అనే అనురాగ యోగ బలం. -తాతిరాజు వేణుగోపాల్, 18 జూన్ 2013
0 Comments
Leave a Reply. |
Quick Linksపాటల కొలువు
అచ్చం అవే 'అచ్చు'లు చిరునవ్వులోని హాయి ఆహా ... ఆహహా Archives
December 2013
Categories
All
|