మునుపటి నా మాట
అమితాబ్ బచ్చన్ కి ‘కడుపులో నొప్పి’ అని వినగానే అఖిల భారత ‘అయ్యయ్యో అలాగా?’ సంఘం వారంతా హాస్పిటల్ చుట్టూ ప్రదక్షిణలు చేశారు ముంబైలో. రజనీకాంత్ కి ఒంట్లో బావులేక సింగపూర్ వెళ్ళారని తెలియగానే అఖిల దక్షిణ భారత ‘అరరే అవునా’ సంఘం వారంతా ఎదురు తెన్నులు చూస్తూ గడిపారు చెన్నైలో. చెరొక సముద్రం పక్కనున్న ఈ రెండు చోట్లా ఎప్పుడూ ఇంతేనేమో! కావాలంటే సహకారం, కోరుకుంటే సానుభూతి సెలబ్రిటీ లకి లభిస్తాయి అక్కడ. ఆవిడ ఎందరికో తన సహకారం అందించింది. అటువంటి ఆవిడకి సంఘాల సానుభూతి లేదు. పోనీ ఆవిడ మొక్కూ మొహం తెలియని పాత నటి కాబోలు అని చేతులు దులిపేసుకోవడానికి వీల్లేదే! దిక్కూ మొక్కూ లేకుండా పడి ఉన్న అనాధ నటి కాబోలు అని పొరబడడానికి వీల్లేదే! మరి ఆవిడని సినీ పరిశ్రమ ఎందుకనీ పట్టించుకోలేదు? శ్రమ అనుకోకుండా ఒక్కసారైనా ఒక్కరైనా ముంబై నుంచి పూణే వచ్చి ఆమెని పలకరించి వెళ్ళలేదేం? దూరాభారమా? నవ్వుతారు పసివారు ఇది వింటే. ఇప్పుడు శ్రమ పడి వస్తారు. కాని ఏం ప్రయోజనం? ఎందుకంటే ఆమె కన్నెత్తి చూడలేదు, చిరునవ్వి పలకరించలేదు. అసలు భౌతికంగా ఆమె ఉంటే కదా.. ఏప్రిల్ 29 ఆదివారం రాత్రి అచలమైన ధైర్యంతో నిజంగానే మృత్యువుతో పోరాడి, ఇక వల్ల కాదని ఏ దేవ్ లోకం పిలుపో అందుకుందామె. ఆమె పేరు అచలా సచ్ దేవ్! ఆమె డబ్భై ఏళ్ళు హిందీ సినిమాల్లో ‘అమ్మ’ పాత్ర పోషించింది. దేవానంద్, రాజేంద్రకుమార్, రాజ్ కుమార్, రాజేష్ ఖన్నా , అమితాబ్ బచ్చన్ -----ఇందరికి ఆవిడే అమ్మ. మీనాకుమారి కి ఒకసారి అమ్మ, మరొకసారి అత్త. లక్ష్మికి అత్తే. కొందరికి వదిన. మరికొందరికి అక్క. మనకి కొన్నాళ్ళు కన్నాంబ, మరి కొన్నాళ్ళు అంజలీదేవి ఎలాగో హిందీ వారికి తరతరాలకూ ఆమె అలాగ. ఆ అమ్మ ని బాల్రాజ్ సహానీ ‘యే మేరీ జొహర జబీన్’ అని పొగుడుతుంటే సిగ్గుల మొగ్గ అవ్వడం గుర్తుందా? తన సిగ్గు మొహాన్ని చేతులతో కప్పేయలేదు ఆమె. ఎందుకంటే రెండు చేతులూ డోలు వాయిస్తున్నాయి అతని పాటకి. మొహం చాటుచేసుకుంటే నటన తెలిసేదెలా? మరి అటువంటి నటీమణి కడపటి రోజుల్లో ఉందని కొన్ని నెలలుగా తెలిసినా ఆమెనెరిగిన నటీనటులు మొహం చాటు చేసుకున్నారేం? బహుశా ఆమె ముందు నిలబడే అర్హత తమకు లేదనుకున్నారేమో? ఆమె లాగ ఎన్నెన్నో గుప్తదానాలు చేయలేనందుకు ఆమె ముందు ఎలా తలెత్తుకోవడం అని మధన పడ్డారేమో? ఆమె ఒక జనసేవా సంస్థకి పూణేక్యాంప్ ఏరియాలో ఉన్నతన ‘టు బీహేచ్కే ఫ్లాట్’ రాసి ఇచ్చినట్టు తాము ఎన్నడూ చెయ్యలేమని ఆమెతో ఎలా చెప్పడం అని క్రుంగిపోతూ రాలేకపోయారేమో?
ఆ అమ్మ పాత్రధారిణి వయసు తొంభై ఒకటి. అంటే నూరేళ్ళు ఇండియన్ సినేమా వయసయితే అంత నిండు ఆయుషు ఆమెది. ఒకనాటి అవిభక్త భారత్ లోని ‘పెషావర్’ ఆమె పుట్టినిల్లు. నలభైఏళ్లుగా పూణే ఆమె మెట్టినిల్లు. ఆమె కుమారుడిది అమెరికా లో ‘బిజీ’ నెస్సు. ఒంటరి బతుకు, వయోభారం, అసలే ఉబ్బసం, ఊతలేక జారిపోవడం, మెదడుకి తీరని గాయం కావడం, చూపు పోవడం, ఎముకల మొరాయింపు- ఎన్నో ఏళ్లు కిసుక్కున ఓ చిరునవ్వు పారేసిన బూరి బుగ్గల ఈమెకా ఇన్ని కష్టాలూ? పూణే హాస్పిటల్లో పదిహేను రోజులు కాస్సేపు స్పృహ, కాసేపు కోమా ఇలా చివరి రోజులకి కామా పెడుతూనే బతుకు వాక్యం సాగదీస్తూ వచ్చిందామె. చిట్ట చివరికి ఆ ఆదివారం రాత్రి (ఏప్రిల్ 29, 2012) పడిపోయింది ఫుల్ స్టాప్. ‘Fashionable Lady’ గా 1938 లో దర్శనమిచ్చి 1950ల, 1960ల కాలంలో అమ్మ గా అవతరించి, ఒక దశాబ్దం కిందట కాజోల్ వంటి నవ్య తారలకి బామ్మ గా మారిన అచలా సచ్ దేవ్ అన్నేళ్ళు సినీ రంగంతో ముడి వేసుకునుంటే ఇందరి మనసులు గడియ వేసుకున్నాయెందుకో? అచలమంటే కొండ, అంటే స్థిరమైనది. ఆమె ఆత్మవిశ్వాసం కూడా అంతే స్థిరమైనది. సచ్ అంటే నిజం. నిజంగా ఆమె నటీనటుల కోసం దానధర్మాలు చెయ్యలేదు. పల్లెటూరి అమాయక బాలలు కళల్లో, చదువుల్లో ఏదో ఒకదాంట్లో పైకొచ్చేలా చూసేందుకు ఏ సంస్థలైనా నడుం కట్టుకుంటే తనవంతు సహాయ పడింది. మాత అన్నా, మా అన్నా ఒకటే కనుక ఆ ‘త’కారాన్ని తీసుకొచ్చి ఆమె పేరు చివర్లో వచ్చే ‘దేవ్’ కి జోడిస్తే ఆమెలోని దేవతా మూర్తి కనపడుతుంది. శిబి,కర్ణ – ఇలా దానం చేసేవారందరి పేర్లూ మగ పేర్లే. ఈమె స్త్రీ! ఏమనాలి? శిబిణి, కర్ణి అని అనడమే సబబు. భుజంగారాయ శర్మ వంటి ఆచార్యులు ఒకే ఒక్క తెలుగు సినీమా పాట రాసినా కొన్ని సూక్తులు మాత్రం పదికాలాలు గుర్తుండిపోయేలా చెప్పారు. ‘ఇంతేరా ఈ జీవితం తిరిగే రంగుల రాట్నం’ అని పాట ప్రారంభించే ముందు ‘కలిమి నిలవదు లేమి మిగలదు కలకాలమ్మొక రీతి గడవదు’ వంటి సాకీ పలికారు. పాట మధ్యలో ‘ఇరుగింటిలోన ఖేదం, పొరుగింటిలో ప్రమోదం’ అనే సూక్తి పంక్తి ఎంత నిజం! ఈ హిందీ నటి మరణ సమయంలో ఇది నూటికి నూరుపాళ్ళు నిజం. ఆ ఆదివారం సాయంత్రం పూణేలో నూరేళ్ళ సినీ సంబరం కోసం ఒక వైపు సినీ దిగ్గజాల రాకతో ఒక్కసారిగా కోలాహలం. ఆ ఆదివారం సాయంత్రం అదే పూణేలో మరో వైపు ఆమె మీద నూరేళ్ళు నింపేందుకు చివరిసారిగా పడుతున్న యమజాలం. ఆవైపు ఆశా పరేఖ్, వహీదా రెహమాన్, జీనత్ అమాన్, ప్రేమ్ చోపడా, అశ్రానీ, బిశ్వజిత్ వంటి నాటి మేటి తారలతో ప్రజల కరచాలనాలు. ఈ వైపు ఆమెనా స్థితిలో రోజూ చూసి కన్నీళ్లు ఇంకిపోయినా ఆఖరి పోరాటంలో ఆమె ఓడిపోతే చూడలేక కంట తడి తుడుచుకున్న నర్సుల చేతి వేళ్ళ కొసలు.. ఆవైపు ఇండియన్ సినిమా మూకీ టాకీల ఆది దేవుడు దాదా ఫాల్కేను తలచుకుంటూ అందరిలోనూ ఆనందం వెల్లువ. ఈ వైపు తొంభై ఏళ్ళ నటీమణి నూకల చెల్లింపు .. మృత్యు పల్లకీని చూడలేక ఉన్న బహు కొద్దిమంది హితుల్లో దు:ఖం వెల్లువ. ఆ రాత్రి కాబోలు ఆ వైపు వచ్చిన దిగ్గజాల ‘ఎవరికివారే ముంబై తీరే’ తిరుగు ప్రయాణం. అదే రాత్రి ఈ వైపు ఆమెది తిరిగిరాని లోకాలకి ఆత్మ చేస్తున్న ప్రయాణం! సినీ సీమలోనే కాదు ఏ సీమ చూసినా, ఏ కుటుంబాన్ని చూసినా ఇదంతే, ఇదింతే. మానవ సంబంధాలు మట్టి కరచుకు పోతున్నాయి. మెసేజులకి, మసాజులకి వెచ్చించే టయిం సాటి మనుషుల కుశలం పట్ల వెచ్చించడం గగనమై పోయింది. రేపు ‘మానవ సంబంధాలు’ అనే అంశం ఒక పాఠంగా చెప్పాల్సిన అవసరమొస్తుంది. ఇలాగ వచ్చి అలాగ తొలగిపోయిన ‘పత్రిక’ సంచికల్లో శ్రీ రమణ ‘మానవ సంబంధాలు’ ఎన్నో ప్రస్తావించేవారు. అచలా సచ్ దేవ్ మనకి తెలిసిన ఎన్నో హిందీ సినిమాల్లో కన్పించింది. వక్త్, జూలీ, కోరాకాగాజ్, దిల్ ఏక్ మందిర్, హరే రామ హరే కృష్ణ, మేరా నామ్ జోకర్, సంగమ్, మిస్ మేరీ ( తెలుగు మిస్సమ్మకి హిందీ ప్రతి),హమ్ రాజ్ , షాగిర్ద్, మేరే హమ్ దమ్ మేరే దోస్త్, ఆద్మీ ఔర్ ఇన్సాన్, అందాజ్, కల్ ఆజ్ ఔర్ కల్, లైలా మజ్నూ, అనామికా, ఛలియా బాబు, చాంద్ నీ (1989) వంటివి నాటి తరానివైతే దిల్ వాలే దుల్హనియా లే జాయేంగే (1995) , కభీ ఖుషీ కభీ గమ్ (2001), న తమ్ జానో న హమ్(2002) నెట్ తరానివి. ఆమె రాజ కపూర్, దేవ్ ఆనంద్ సోదరుల చిత్రాల్లో తప్పనిసరిగా కనిపించేవారు. చిత్రమైనది ఈ చలన చిత్ర నటీమణి. మే3 న తన పుట్టినరోజు అని తెలిసి కూడా తొందరపడి గంధర్వ లోకానికి వెళ్ళిపోయింది. ఆమె నటి కదా గంధర్వ లోకమేమిటీ అని సందేహిస్తున్నారా? అచలా సచ్ దేవ్ గాయని కూడ. సితార్ వాయించేది. నటి మీనాకుమారిని పాడమని ప్రోత్సాహించేది. గజల్ గాయకుడు స్వర్గీయ జగ్జీత్ సింగ్ కచేరీలకి ఆర్ధిక చేయూత నిచ్చి అతన్ని వెలుగులోకి తెచ్చింది. సైగల్ పాటలంటే ప్రాణం పెట్టేది. అందుకేనేమో మిస్సమ్మ కోసం ‘బృందావనమది అందరిది గోవిందుడు అందరివాడేలే’ అని మన రాజేశ్వరుడు స్వర పరిచిన పాటనే యథాతథంగా హిందీ మిస్ మేరీ చిత్రం లో హేమంత్ కుమార్ ఉపయోగిస్తీ మనం అమాయకంగా మురిసిపోయినా ఆమె ముసిముసిగా నవ్వుకుంది. ఎందుకంటే అంతకు ముందే సైగల్ మహా గాయకుడు ‘దునియా రంగ్ రంగేలీ బాబా’ అని అదే వరసని పాడేశారు కాబట్టి. ఆ ‘మిస్ మేరీ’ ని రేవులో పోగుట్టుకున్న తల్లిని ఇప్పుడు అంతా ‘మిస్’ అవుతున్నారు. అయినా ఆమెది మిస్మేరీజం కాదు, తన నటనతో అందరిని మెస్మరిజం చేయడం ఆమెకే చెల్లింది. కనులు చూసినా పాటే- బాల రాజ్ సహానీ సరియైన ‘వక్త్’ (కాలం) చూసి ఆమెలోని సిగ్గూ పూబంతి తో ఆటలాడుకున్న చందం చూడండి. రిషీ కపూర్ (ఛోటా రాజ కపూర్) ‘అమ్మా నేను జోకర్నౌతానమ్మా’ అని ఆనందంగా చెప్పినప్పుడు ఆ ‘అమ్మ’ లో బ్రద్ధలైన అగ్ని పర్వతాన్ని చూడండి. ప్రేమించిన అమ్మాయి ఎవరినో చేసుకునే వుంటుంది, మరచిపోయి పెళ్లి చేసుకోరా అని కొడుకు ముందు అమ్మ గొంతు ఆక్రోశిస్తే ----దిల్ ఏక్ మందిర్ కనుక ఆ మనసుల పవిత్రతలో అలజడి చూడండి. డాక్టర్ అయిన కొడుకు త్యాగ మూర్తి కావడంతో ఆ తల్లి కొడుకు పేరిట కాన్సర్ హాస్పిటల్ ని ప్రజలకివ్వడం చూడండి. భానుమతి ‘మిస్’ అయిన మన ‘మిస్సమ్మ’ సావిత్రి గా మారితే సావిత్రి హిందీ లో ‘మిస్’ అయి మీనాకుమారి ‘మిస్ మేరీ’ కావడం చిత్ర విచిత్రం! అటువంటప్పుడు మన ఋష్యేంద్రమణి బదులు అచలా సచ్దేవ్ ఉండడం సహజం. అచలా దేవికి అంతా స్నేహితులే, మీనాకుమారి అయితే మరీనూ! వీరిద్దరూ ఎదురు పడక నటించిన ఒక సన్నివేశం, ఎదురు పడి నటించిన సన్నివేశం చూడండి. నాటి 'వక్త్' పునరావృతం కావడం DDLJ లో చూడండి. కనులు మూసినా పాటే- కొన్ని సినీ తత్వాలు, మన తెలుగువే అయితే అదే మననుంచి సరియైన నివాళి ఆమె ఆత్మకి. డా. సి.నా.రె కలం ఎంతో ఆలోచించి గాని కలకలం సృష్టించదు, ఒకసారి సృష్టిస్తే అది కలకాలం గుర్తుండి పోతుంది. ‘పుట్టిన రోజు పండగే అందరికి , మరి పుట్టింది ఎందుకో తెలిసేది ఎందరికి?’ అని ఆయన వీపు చరిస్తే తరువాత ఆ వాతలకి ఎందరు బాధ పడి ఉంటారో కదా పాపం! ‘తానున్నా లేకున్నా తన పేరు నిలవాలి’ అంటే ఏం చెయ్యాలి ? ఏం చెయ్యాలో చూపించి సెలవు తీసుకున్న అచలా దేవి సినీ జీవన తరంగాల్లో ఒక కొండగా నిలబడి కొట్టుకు పోలేని జ్ఞాపకాలు మిగిల్చింది. -డా.తాతిరాజు వేణుగోపాల్ , 02 మే 2012
0 Comments
Leave a Reply. |
Quick Linksపాటల కొలువు
అచ్చం అవే 'అచ్చు'లు చిరునవ్వులోని హాయి ఆహా ... ఆహహా Archives
December 2013
Categories
All
|