మునుపటి నా మాట
గాన వట వృక్షం గంధర్వ లోకం చేరిన రోజు మంచి పుస్తకం చేతికొస్తే దాని మీద బావుండే అట్ట చూస్తూ మురిసి పోవడం సహజం. ఈ సహజగుణం వల్ల లోపలి పేజీలు అలా అలా తిరగేస్తున్నా మళ్ళీ అట్ట చూస్తే బావుణ్ణు అని అనిపిస్తుంది. ఈ వింత క్రియకి నవ్వు వస్తే దాన్ని ‘అట్టహాసం’ అనాలి. ఘంటసాల గానం అటువంటి ఒక మంచి పుస్తకం. అతని తలపు అలా మురిపించే అట్ట. లోపలి పేజీల నిండా పాటలే. అకారాది క్రమమా, నవరస విభజనా, నటీ నటుల బట్టీ వేర్పాటా, శివుడా కృష్ణుడా ఆంజనేయుడా తిరుమల వెంకటేశ్వరుడా అనే దేవుళ్ళ ఏర్పాటా, పద్యాలా, దండకాలా, జానపదాలా, జాణ తనాలా? –ఇలా ఓ పదివేల పై చిలుకు పాటల కెన్ని పేజీలు కావాలి? ఈ లెక్క తేలక మళ్ళీ మళ్ళీ అట్ట వైపే చూస్తుంటే ఘంటసాల మందస్మితం కనిపిస్తుంది. అట్టహాసం కాదది- అట్టహాసం ఎరుగని గానం అమర గాయకునిది. ----ఇంటి పేరే తన పేరు ఘంటసాలఅనేది ఒక ఊరు. ఒక్క వెంకటేశ్వరరావుకే అది ఇంటి పేరు. అదే వెంకటేశ్వరరావు కి ‘ఘంటసాల’ అన్నదే పేరు. తొలి నాటి సినిమాల్లో ఘంటసాల జి.వి.రావు గానే ఉండిపోయుంటే ఎంత అనామకుడైపోయేవారో? ఆయన గానం సినిమాలను బతికించింది. ఆయన సంగీత ప్రతిభ సినిమాలకు గౌరవం తెప్పించింది,
1 Comment
ఆంధ్రలో ఏ గడ్డ కన్న బిడ్డ అయినా 'ఉంగా ఉంగా' అనే అంటుంది. కాని అక్కడక్కడా కొందరు మాత్రమే పుడుతూనే కళాకారులై 'నాటక రంగా' అనో లేదా 'సినీ రంగా' అనో అంటారు. పైగా - పుట్టే ఆ కళాకారుల కళ్ళముందు ఒక మహా విశ్వాకారం ఇట్టే సాక్షాత్కరిస్తుంది. దాని పేరే 'ప్రతిభ'! ఎదిగి ఒదిగి,ఒదిగి ఎదిగి ఉండమని చెబుతూ వచ్చే ఆ మహా విశ్వ సదనంలో కొందరు ఉల్కలై రాలిపోతే మరి కొందరు 'తార'లుగా మిగులుతారు. అతి కొద్దిమందే ధృవ తారలౌతారు. సూర్యుడు శరీరాన్ని, చంద్రుడు మనసుని నియంత్రిస్తుంటే 'తారా పథం' మొత్తం ప్రపంచాన్నే కదిలిస్తోంది. పదహారు కళల కళాకారుడు అనదగ్గ చంద్రుడి ఒకానొక అమావాస్య కళని 'సినీవాలి' అంటారు. వెలుగునీడల సయ్యాట చంద్రకళ కాబట్టి చంద్రుడికి, సినిమాకి ఎప్పటినుంచో అనుబంధముంది అని తెలుస్తోంది. అందుకే సినిమా కళ ప్రతి ఒక్కరి మనసులో అంతో ఇంతో చోటు చేసుకుంటూనే ఉంది. తెలుపు, నలుపుల నుంచి రంగుల్లోకి మలుపులు తిరిగిన తెలుగు సినీ ప్రపంచం ఎనభై మైలు రాళ్ళ తారా పథం మీద హాయిగా ప్రయాణిస్తోంది. ఐతే మరో ఇరవై మైలు రాళ్ళు దాటినా కూడా ఒకే ఒక్క 'గళం' మాత్రం గుళ్ళోని గంటలా ఆగిపోక ప్రతిధ్వనిస్తూనే ఉంటుంది. ప్రతి ఇంట ఇలవేల్పు లాగ 'గళ వేల్పు' అనే కొత్త పదం, కొత్త పదవి ఆ గళం అందుకుని ఉండిపోతుంది. నిజానికి గుళ్ళో దేవుడి పాదం కన్నా ముందు చేయి అందుకునేది గంటనే కదా. ఇక్కడ అలా కాదు- గుడి, గంట అనే ఏక వచనాలు ఏకమై 'గుడిగంటలు' అనే 'బహు' వచనమైపోయి ఒక నానుడిగా నిలిచి ఉంటుంది. తెలుగు వారు ఆ గళానికి, ఆ గుడిగంటల నానుడికి ఎప్పుడో 'ఘంటసాల' అనే పేరు పెట్టి ఉంచారు. మూడు దశాబ్దాల పాటు ఆ గళం, ఆ ఘంటారావం సృష్టించిన 'పాట' తరంగాలు మరో నాలుగు దశాబ్దలకైనా క్షీణించక పోవడం, పైగా అంతకంతకూ విశ్వ ఖ్యాతి పొందడం చూసి ఒక విశ్వ ప్రశ్న తలెత్తింది. 'ఎవరికైనా ఎన్నడైనా తెలియ రానిది కాలము' - ఘంటసాల పాట పల్లవి - నిజమే. ఈ కాల చక్రంలో ఎవరికైనా అంతే. విధి ఖాతాలో 'జ-మ' ఈ జీవితం. మొదటి పేజీ జ-జననం, చివరి పేజీ మ-మరణం. కానీ కొందరి జీవితాలకి వడ్డీ రూపంలో 'అభిమానం' అనేది ఉండి పోతుంది. కొన్ని తరాల వరకు అది అందుతూనే ఉంటుంది. అటువంటి కొందరినే 'మహానుభావులు' అంటాం. తెలుగు సినీమా అనే దృశ్య , శ్రావ్య మాధ్యమానికి డబ్భైఅయిదేళ్ళ పై చిలుకు వయసు ఉంటే అందులో మూడు పదుల కాలం తన గాన మాధుర్యంతో ఒక 'వరవడి' తీసుకొచ్చిన ఘంటసాల వెంకటేశ్వర రావు ఆ కొందరు మహానుభావుల జాబితాలో నిలిచిన గత శతాబ్దపు ఘన గళ గాయక త్రిమూర్తి. ఎందుకనీ? |
Quick Linksపాటల కొలువు
అచ్చం అవే 'అచ్చు'లు చిరునవ్వులోని హాయి ఆహా ... ఆహహా Archives
December 2013
Categories
All
|