మునుపటి నా మాట
‘అసలు రిపబ్లిక్ డే అనే కాదండీ, దేశంలో ఏ పండగొచ్చినా ఆ రోజు కన్నా మూడు రోజుల ముందరి నుంచే పండగ హడావుడి టీవీల్లో కనిపిస్తుంది. ఆ పండగని గుర్తు చేసే సినిమాలు ఊ తెగ వచ్చేస్తాయి. మీ కాలం నాటివి కాని రోజాలు, పాండేలు, నాయక్ లు, ఐ లవ్ మై ఇండియాలు కనిపిస్తుంటాయి,వినిపిస్తుంటాయి. గత వారం చెప్పినట్టు ఎవరెంత ముందర చూపిస్తే టీవీలకంత ఘనత అన్నమాట. మరి ఇవాళ రిపబ్లిక్ డే నాడు మీతో పొద్దుటే ముచ్చట్లాడుతుంటే టీవీ ధ్యాస లేదాయె! మీ పాటలు కనీసం ఒకటీ అరా వస్తాయో రావో? అర – అని ఆశ్చర్య పోతున్నారా? అంతే లెండి – సగం పాట వేస్తేనే ఎవ్వరూ రికార్డింగ్ చేసుకోరని అలా చేస్తుంటారు. అంతా కాపీ చేస్తున్నా ఎవరి రైట్ లు వారివి. అలా టీవీల పుణ్యమా అని ఏ రోజు ఏ పండగ అన్నది జనావళికి ఇట్టే తెలుస్తోంది. నా భయం అల్లా ...ఎక్కడ మీ పాటలు ఇంకొకరికి, ఇంకొకరి పాటలు మీకు సమర్పిస్తారేమో అనే. ఇప్పుడు నేనన్న అల్లా అన్నది తెలుగు పదమే (నేను రాస్తున్నప్పుడల్లా దీవించు భగవాన్). అయితే నిన్న (ఈ ఏడాది జనవరి ఇరవై అయిదున ) ‘ఈద్ ముబారక్’ అని మన దేశంలో ఉన్న మా చిన్న మిత్రుడు ఆలీ గారికి, విదేశంలో ఉన్న మా పెద్ద మిత్రుడు హకీమ్ గారికి చెప్పి ఇలా ఈ రోజు మీతో సంభాషిస్తుంటే చప్పున గుర్తొచ్చింది-‘ఒకే కుటుంబం’ చిత్రంలో ఒకనాడు మీరు పాడిన ‘అందరికి ఒక్కడే దేవుడు’ అన్న పాట. దాశరథి వారి కలం, కోదండపాణి గారి స్వర మేళనం, మీ ‘ఎన్టీఆర్’ గాత్రాభినయం – ఒక త్రివేణీ సంగమం. మూడు ధర్మాల మిశ్రమం ఆ సినిమాలో చూపించే ప్రయత్నం చేశారు (ముందు తమిళంలో, తరువాత చాలా ఏళ్ళకి తెలుగులో) మన ‘రక్త కన్నీర్’ నాగభూషణం గారు.
0 Comments
‘ఏమిటోయ్ గోపాలా, డబ్భై రోజులూ నా మీదే జాలి చూపాలా? ఊరికే నన్ను ఆకాశానికి ఎత్తెయ్యడం మానేసి అసలు సంగతి చెప్పు ... ఈ శీర్షిక దేన్నో తలపిస్తోంది’ ‘కనిపెట్టేశారే మాస్టారూ.. సంగతులంటారా...అవి మీ వంటి ఉత్కృష్ట సంగీత సామ్రాట్టులకే గానీ ఉత్తుత్తి మాకెలా సాధ్యమో చెప్పండి. ఆకాశంలో ఉండిపోయారు గానీ ఇదిగో ఈ ఉదకం ...పాద్యంగా అందించి మీ పాదాలు కడగాలని నాలాగ ఎందరికో ఉందండీ. ఆంధ్ర సంగీత కుమారా జయోస్తు మీకు!’ ‘ఇదిగో మళ్ళీ అదే మాటా? కనిపెట్టాననే అంటావ్...కనులకి చూపెట్టవేం?’ ‘చూప సాధ్యం కాదండీ మాస్టారూ..వినిపిస్తానంతే. అప్పుడు గుర్తిద్దురు గానీ.. ఈలోగా సరదాగా మిమ్మల్ని కొన్ని ప్రశ్నలు వెయ్యోచ్చా అండీ? ‘వెయ్యోచ్చా అని వెయ్యి ప్రశ్నలు అడిగేవ్ ..వద్దు బాబూ అన్ని!’ ‘అబ్బే ..మూడంటే మూడే నండి..’ ‘నీకు మూడ్ వచ్చిందని తెలుస్తూనే ఉంది బాబూ... ప్రశ్నలు మూడే అని అనుకోమంటావా?’ "నమస్కారం మాస్టారూ...ఇవాళ భోగీ పండగ. రేపు సంక్రాంతి. తరువాత కనుమ!" మూడు పండుగల ముచ్చట్ల మధ్య మన అందరి ఇళ్ళల్లో సుఖశాంతులు వర్ధిల్లాలని నా ఆశ బాబూ.. "మాస్టారూ... మిమ్మల్ని ఇలా తలుచుకోగానే పాట రూపంలో ప్రత్యక్షమైపోతున్నారు కదా.. కొందరికో కోరిక కలిగింది. ఈ చలికాలం సందర్భంలో మాస్టారి పాటల్లో ఎంచి మరీ ‘చలి’ పాటలు ఇవ్వొచ్చు కదా అని. ఒకరైతే మీరు ఆస్తిపరులు సినిమాలో పాడిన చలి చలి చలి వెచ్చని చలి .. పాట కావాలని అడిగారు. అసలు మీ పాటలే ఒక ఆస్తి. చలికి వణికినా, వేడికి ఉస్సురనినా, వానలో తడిసినా, దప్పిక కలిగినా...ఒక్కొక్క అనుభవానికి ఒక్కొక్క పాట అమర్చుకుంటూ పోతూ ఆ సంపదకి మురిసిపోయే వారంతా ఆస్తిపరులే." మహానుభావుడు ఆత్రేయకి చలి వెచ్చగా తోచినట్టే మహాకవి శ్రీశ్రీకి నీడ వెచ్చగా తోచింది. ఒక బెంగాలీ గీతం వరసలో నా హృదయంలో నిదురించే చెలీ ...అనే పాట రాసిన శ్రీశ్రీ గారు ఒక చోట ‘నీ వెచ్చని నీడ వెలసెను నా వలపుల మేడ’ అని అంటారు. అలా రెండు వెచ్చని పాటలు నా చేత పాడించారు, మాన్యులు మహదేవన్, రాజేశ్వరరావులు. మాస్టారూ.. కొత్త సంవత్సరం 2013 రానూ వచ్చింది. కాని గత ఏడాది డిసెంబర్ నెలలో యుగాంతం పెట్టిన భయం కన్నా అమానుష త్వం కలిగించిన జుగుప్స మరచిపోలేనిది. పుణ్యభూమి నా దేశం అని మురిసిపోతున్న దేశంలోనే, దేశ రాజధానిలోనే మానవత్వం తలదించుకునే సంఘటన జరిగింది. దేశానికి స్వాతంత్ర్యం వచ్చి ఆరు పదులు దాటినా స్త్రీ పట్ల పురుషుడు గొప్ప స్వతంత్రుడై పోతూ చూపిస్తున్న హేయమైన, అనాగరికమైన, హింసాత్మక ధోరణి రవంతైనా సమసిపోలేదు. డిసెంబర్ పదహేడున డిల్లీ లో రాత్రి వేళ ఒక కన్య జీవితం తల్లడిల్లింది. అరిషడ్వర్గానికి ఒక్కొక్క ప్రతీక అన్నట్టు ఆరుగురు కీచకుల బారిని పడి ఆమె దారుణమైన అత్యాచారానికి గురైంది. ....చెప్పలేను మాస్టారూ... చెప్పకూడదు ....గాయపడిన హృదయాలను జ్ఞాపకాలే అతుకునోయ్ అన్నారొక కవి. కాని గాయపడిన ఆ కన్య జ్ఞాపకాలు మా హృదయాల్ని ఇంకా ఇంకా ముక్కలు చేస్తున్నాయి... ఆ మరుసటి రోజే ఉవ్వెత్తున లేచింది ప్రజా వెల్లువ.. ఆగ్రహం కట్టలు తెంచుకుంది. .. ప్రభుత్వ మెతకతనం మీద, పోలీసు సుషుప్తావస్థ మీద రాజధానిలో గొంతులు ఏకమై పెట్టిన కేకల వెనక న్యాయ విచారణ పలాయనం సాగించలేక పోయింది. మానవత్వం నమ్ముకున్న వారంతా ఆడా, మగా,పెద్దా, చిన్నా అనే భేదం లేకుండా అంతటా కదిలి వచ్చారు. ఆ నరరూప రాక్షసులకి మామూలు శిక్ష చాలదు.. ఉరితీత ఒక్కటే మార్గం.. ఏ నోట విన్నా ఇదే తీర్మానం. సఫ్దర్జంగ్ నుంచి సింగపూరు వరకు పన్నెండు రోజులు సాగిన ఆ జీవచ్ఛవం లోని కొన ఊపిరి సమాధానం లేని సూటి ప్రశ్నలు వేసి ఇరవై తొమ్మిదవ తేదీని శాశ్వతంగా ఆగిపోయింది. ఆమె అసలు పేరుతో పని లేదు. ఆమె ఒక సగటు భారతీయ మహిళ. నిర్భయ, దామిని, అమానత్, Delhi brave heart, Daughter of India – ఎవరెలా పిలిచినా పలకలేదు ఆమె. |
Quick Linksపాటల కొలువు
అచ్చం అవే 'అచ్చు'లు చిరునవ్వులోని హాయి ఆహా ... ఆహహా Archives
December 2013
Categories
All
|